“Κι αυτός τραβούσε ένα παλιό, κιτρινισμένο βιβλίο από τη βιβλιοθήκη. «Το βλέπεις αυτό το βιβλίο; Είναι παλιό και το εξώφυλλο του είναι τσαλακωμένο. Τα φύλλα του έχουν κιτρινίσει και δεν είναι από χοντρό χαρτί, καλής ποιότητας. Τα γράμματα, που είναι τυπωμένα στις σελίδες του, είναι από γραφομηχανή και κάποια έχουν σχεδόν ξεθωριάσει. Θα ήθελες να το διαβάσεις;», «Όχι» απαντούσα εγώ, «Μυρίζει περίεργα και θα λέει πράγματα που είναι παλιά.» Τότε τραβούσε ένα πιο χοντρό βιβλίο, με σκληρό εξώφυλλο, δερματόδετο. Τα φύλλα του ήταν από χοντρό χαρτί και στις άκρες τους ήταν χρυσοκέντητα. Φαινόταν σαν να είναι καινούριο, σαν να μην έχει ανοίξει ποτέ, χωρίς ούτε μία τσάκιση. «Αυτό θες να το διαβάσεις;» με ρωτούσε μετά. «Θα ήθελα να το διαβάσω, όταν μεγαλώσω και μπορώ να διαβάζω σημαντικά πράγματα», απαντούσα εγώ. «Και τα δύο βιβλία λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα», μου απαντούσε τότε ο μπαμπάς, «Είναι Ιούλιος Βέρν. Το αγαπημένο σας μυθιστόρημα, αυτό που σας διάβαζε η μαμά, πριν πέσετε για ύπνο. Προκαταλήψεις και στερεότυπα, μικρά μου, είναι όταν κρίνεις από το εξώφυλλο ενός βιβλίου για το αν το περιεχόμενό του είναι καλό, σοβαρό, δύσκολο ή ανούσιο. Είναι ακριβώς το ίδιο με το να κρίνεις αυτά που λέει κάποιος από τα ρούχα που φοράει, το κατά πόσο φαίνεται σοβαρός, φιλικός ή ευγενικός. Εάν δεν σας προκαταβάλει η εικόνα, αλλά ψάχνετε για την ουσία, τότε στη ζωή σας, θα δείτε πολλούς να είναι ντυμένοι κομψά και να μιλάνε εύγλωττα, χωρίς να λένε τίποτα.”

Η συνέχεια στο TEDxKids, στις 14 Μαρτίου
Μία εμπειρία σχεδιασμένη από τη Χαρισμάθεια!

Κλείσε εισιτήριο εδώ για να προλάβεις!